Obscure Dictionary

Książka artystyczna nawiązuje formą do słownika. Zaprzecza ona jednak swojemu utylitarnemu celowi, jakim jest definiowanie słów i wyjaśnianie ich, aby czynić je zrozumiałymi. Punktem wyjścia stały się słowa oznaczające cos nieokreślonego i używane w sytuacjach, w których nie umiemy czegoś opisać czy zidentyfikować. Słownik przyjął formę luźno odnoszącą się do tezaurusa, słownika skupiającego synonimy angielskiego słowa „obscure” (łac. „obscurus” oznaczające coś ciemnego sięga wstecz do indoeuropejskich korzeni słowa, które wiązało się z zakrywaniem, przysłanianiem czegoś).

W wyniku moich działań, tzn. poruszania się od słowa do słowa, od synonimu do synonimu, z początkowego braku definicji wyklarowały się przenikające się nawzajem grupy znaczeń, które pogrupowałam na cztery główne, tj.: vague (niejasny), hidden (ukryty), mist (mgła), dark (ciemny). Ostatecznie, wychodząc od różnorodnych synonimów słowa „obscure”, odnajdujemy istotę niewiadomego – śmierć. Słowa powiązane z umieraniem pojawiają się zaskakująco szybko i to niezależnie od siebie w każdej z grup. W ten sposób słownik powiązał się z cmentarzem jako księgą, tekstem kultury; powstał metaforyczny cmentarz. Język (synonimy słowa obscure, występujące zarazem z dużą częstotliwością w wierszach okresu angielskiego rozmantyzmu) i fotografie nagrobkowe wskazują na próby wyrażenia śmierci, zjawiska przecież niepojmowalnego.

Poszczególne słowa pogrupowane w słowniku, a występujące w wierszach, zostały wyszczególnione obok każdego z utworów, przy czym pozostawiono ich oryginalne umiejscowienie w strofach. Słowa wyrwane z kontekstu nadal pozwalają odczytać atmosferę towarzyszącą wierszom, jednocześnie pozostawiając uczucie oderwania, osamotnienia i zanikania. Wiersze ulegają rozkładowi na słowa. Zanikanie słów jest swego rodzaju stopniowym rozpadem, prowadzi do ostatecznego milczenia.