Krajobraz pamięci

Tworząc grafiki i obrazy, myślałam o poszczególnych elementach rzeczywistości, jednak same przestrzenie odnoszą się w połowie do zatartych wspomnień i w połowie do wyobrażeń o nich. Odwołuję się do krajobrazu, kształtuję przestrzenie, w których głównymi elementami są ruiny czy słupki.

Destrukcja, której dokonuję w grafice cyfrowej, to nie tylko zniszczenie spowodowane działalnością człowieka czy czynnikami naturalnymi, ale także zniekształceniem, przeobrażeniem krajobrazu przez własną pamięć, idealizację, selektywny wybór elementów najbardziej przykuwających uwagę i wywołujących najgłębsze emocje. Krajobrazy są tworzone przeze mnie od podstaw, kształtuję przestrzeń i specyfikę danego terenu z własnych wygenerowanych śladów. Są to abstrakcyjne, ale również w swojej formie i kształcie organiczne ślady, które nie są filtrem nakładanym na grafiki. Ta organiczność stworzonych śladów pozwala na bardzo różnorodne ich wykorzystanie w tworzeniu indywidualnej formy danego pejzażu.

Przestrzenie na grafikach są pocięte, następuje w nich fragmentaryzacja, która jest świadomym zabiegiem konfrontacji obrazu wyobrażonego z zapamiętanym i subiektywnym. Pojawiają się także przestrzenie, gdzie te zniszczenia i pocięcia nie są widoczne, ale tam ważniejsze stają się pozostałości, ślady przeszłości lub też sam odbiór danego krajobrazu i emocje, jakie wyzwala w oglądającym. Świadomie wybrałam horyzontalne przestrzenie z odznaczającymi się miejscami nieba i ziemi, nawiązując tym samym do tak bardzo zakorzenionego w nas i zakodowanego w tradycyjny sposób widzenia krajobrazu.

W malarstwie natomiast podjęłam temat zatartych skojarzeń, wspomnień, gdzie pamięć sięgała do bardzo ogólnego zarysu lub drobnych fragmentów, które ciężko przypisać do konkretnego miejsca pamięci. Stworzyłam obrazy, w których z jednej strony pozostałości są jak ślady na startej tablicy, ledwo widoczne, ale kształtując przestrzeń dają poczucie przemijalności czasu, a z drugiej strony mocne elementy geometryczne dominują nad całą przestrzenią pejzażu. Sama zbijam płótna, dlatego wszystko – tak jak na grafice cyfrowej – powstaje od podstaw. W grafice cyfrowej i w malarstwie w równym stopniu bazuję na emocjach.