LAS/DOM

Praca ukazuje szeroko rozumianą naturę, w aspekcie biologicznym interpretowaną jako ekosystem, w którym każdy element ma celowe miejsce, oraz w aspekcie kulturowym jako dom – nie tylko człowieka, ale każdej żywej istoty, dom rozumiany jako miejsce, a także wspólnota, zbiór wzajemnych relacji.

Potęgę przyrody oraz jej sieć skomplikowanych zależności najpełniej, a więc i realnie, i symbolicznie, oddaje obraz lasu nieskażonego ingerencją człowieka. Wyzwaniem staje się walka o środowisko naturalne. Niezwykle ważne jest ograniczanie korzystania z tworzyw sztucznych, a także odpowiednia utylizacja tych, które już powstały.

Na świadomość ludzi można wpływać racjonalnie, czyli wyjaśniając, do czego prowadzi nadprodukcja i powszechne korzystanie z plastiku, jak i emocjonalnie, odwołując się do Ziemi jako wspólnego domu wszystkich istot żywych.

Natura i wszechobecny plastik, który wdziera się w nieskażoną przestrzeń lasu, to elementy instalacji. Instalacja ta ma dotyczyć problemu zaśmiecania środowiska – przede wszystkim dużego zapotrzebowania na plastik jednorazowy (niewykorzystywany wtórnie), prowadzącego do produkcji wielkiej ilości śmieci przy towarzyszącej temu niedbałości o dalsze losy tych odpadów.

Las ukazany jest tu jako dom zwierząt i roślin, które, w przeciwieństwie do człowieka, z premedytacją nie działają na własną szkodę. Wszystko to zmierza do konstatacji, że człowiek, niszcząc przyrodę, również niszczy własny dom. Praca ma na celu pokazanie bezmyślności i wytknięcie błędów człowieka – tak, by mógł to zauważyć i chcieć coś zmienić.

Poszczególne elementy przyrody, jeden wielki organizm niszczony brutalnie przez odpady z tworzyw sztucznych – wszystko to zostało ujęte w formie wierzby płaczącej i może stanowić wielki krzyk rozpaczy nad degradowanym światem/domem, być aktem oskarżenia wobec winnych temu ludzi lub też formą zamanifestowania protestu przeciw takim działaniom.

*Materiały pochodzą z odzysku.