Fotoplastikon osobowości

W cyklu grafik wykonanych w technice mezzotinty i pracach malarskich podejmuję próbę pokazania wielości i zmienności naszej tożsamości. Nie podlega wątpliwości, że nie jesteśmy w stanie ukształtować się raz na zawsze. Wielowymiarowe i niekończące się przekształcenia „Ja”, rozwój i zmiany zachodzące w jednostce są nieodłączną podstawą życia.

Fizjologiczny aspekt odnawiania wszystkich komórek ciała ludzkiego jest zbadany i dobrze znany współczesnej nauce. Wciąż jednak mamy więcej pytań niż odpowiedzi w kontekście pracy mózgu, psychiki ludzkiej, emocji i reakcji, przeżyć wewnętrznych. Z drugiej zaś strony brak stanu ostatecznego obdarza nas wolnością poszerzenia własnych granic, zmiany wierzeń, scenariuszy życiowych, kształtowania „Ja” według własnych chęci i oczekiwań wobec samego siebie.

Pewne jest, że zatrzymanie wiecznego ruchu tak fizycznego, jak również psychicznego byłoby równoznaczne z kresem istnienia. Przyglądam się osobowości jako figurze tymczasowej i mozaikowej. Szukam odpowiedzi na pytanie kim jestem, które przedstawienie mojej osobowości jest prawdziwym „Ja”. Próbuję połączyć, pogodzić i zweryfikować pojęcia: „Ja”, „Świadomość”, „Podświadomość” i „Mózg”. Dochodzę do wniosku, że tylko zmiany są stałe, a idea człowieka jako jednolitej całości wydaje się być utopią.

Część praktyczna dyplomu składa się z 11 obiektów graficznych. Grafiki zostały pozbawione naturalnego passe-partout. Przyklejone do sztywnego podkładu i docięte do rozmiaru matrycy, umocowane w dystansie od tła zdają się być lewitujące. Zamknięte zostały w drewnianych, przeszklonych boxach. Aneks dyplomowy – 5 obrazów w technice akrylu na płótnie.