Upał – film animowany według własnego scenariusza. Impresja z upalnego dnia w mieście

Animacja opowiada o relacji ludzi z najbliższym otoczeniem. Akcja filmu rozgrywa się w mieście pogrążonym w upale.

Widz jest usytuowany w pozycji wszechwiedzącego obserwatora. Czasem jest umieszczony gdzieś w oddali, czasem podchodzi bardzo blisko, co pozwala mu obserwować znaczące detale. Niedookreślone postaci-mieszkańcy pełnią rolę przewodników po przestrzeni miasta. Wraz z narastającym upałem postaci tracą możliwość poruszania się i zlewają się z otoczeniem, co powoduje, że odbiorca traci przewodników i zostaje pozostawiony sam wobec surowej przestrzeni miasta.

Upał odgrywa w filmie kilka istotnych funkcji. Po pierwsze, poprzez silne, kontrastowe światło zarysowuje przestrzeń; jest też przyczyną wszystkich iluzji spowodowanych zaburzeniem percepcji. Staje się też symbolem czegoś uciążliwego i wszechobecnego, czemu nie sposób się przeciwstawić.

Odniesienie się do powszechnego doświadczenia, jakim jest poruszanie się po mieście w trakcie upału, nadaje animacji bardziej uniwersalny charakter. Narracja animacji jest dość efemeryczna. Jest to konstrukcja, w której narrator pozostawia tropy, znaki i symbole, których rozszyfrowanie ostatecznie należy do odbiorcy. Aby widz mógł znaleźć znaczenie, należało zachować wewnętrzną logikę opowiadania.

Animacja powstała w technice animacji poklatkowej rysunkowej. Oparta jest na wykonanej na trzecim roku studiów książce z ilustracjami o tym samym tytule, wykonanej w pracowni ilustracji. Książka jest pozbawiona warstwy tekstowej (tzw. silentbook). Warstwa dźwiękowa powstała przy użyciu: gitary klasycznej, dźwięków wygenerowanych w programie PureData, nagrań terenowych z ostatnich kilku lat, oraz dźwięków pobranych z Internetu na licencji Creative Commons 0.